دوست
که معشوقان جفا کارند روم در کنج میخانه که ترخاران وفادارند دوست ندارم که بگویم دوستت دارم دوست دارم که بدانی دوستت دارم به موقع سخن گفتن و به موقع سکوت کردن نشانه عقل است عشق را دوست دارم نه در هوس تو را دوست دارم تا اخرین نفس بوسه ات را دوست دارم نه از هوس اشنایی با غریبان مشکل است اشنایی می توان کرد جدایی مشکل است شنیدم اشنایی می فروشند غم یک جدایی می فروشند سفر کردم به شهر یک روستایی غم را دوست دارم چون گواه دل است دل را دوست دارم چون اورنده عشق است عشق را دوست دارم چون تو را با من اشنا کرد سالها روز و شب به فیضیه نور شب تابید به دمش بوده بر جان خویش ستمش عشق فرمان داد به تو فکر کنم روز و شب اسم تورا ذکر کنم نگاهت با صدایت هردو نیکست نگاهت می کنم چون دارمت دوست لب را دوست دارم زیرا..... صدای دلنشین تو را احساس می کنم گوش را دوست دارم زیرا..... صدای دلنشین تو را می شنوم زبان را دوست دارم زیرا..... با تو سخن می گویم
زندگی را دوست دارم نه در قفس
و پیوند دهنده قلب ها
زندگی چیست خون دل خوردن
اولش رنج و اخرش مردن
غریبی سخت مرا در گیر داده
فلک بر گردنم زنجیر داده
فلک از گردنم زنجیر بردار
غریبت خاک دامنگیر داده
غروب ها یادت می افتم
یاد اون چشات می افتم
یاد اون حرفهای شیرین
که با هم داشتیم می افتم
چه کنم از دست عزیزان گله نیست
گرهم گله ای است حوصله ای نیست
می دونم اسیرت می مونم
واسه دو چشمات می خونم
ای ساروان اهسته رو کارام جانم می رود
وان دل که با خود داشتم با دستانم می رود
سرو چشمان من چرا میل چمن نمی کند
همدم گل نمی شود یا دسمن نمی کند
جوانی هم بهاری بود و بگذشت
بها یک اعتباری بود و بگذشت
میون من و تو یک الفتی بود
که ان هم نو بهاری بود و بگذشت
نمی دانم دلم پروانه کیست
کجا می گردد و در خانه کیست
| قالب جدید وبلاگ پیچک دات نت |
